Archive for category: Blog mamy Tomka

Od dawna planowaliśmy wyjście do Planetarium w Chorzowie. Po gruntownym remoncie robi wrażenie. Nie udało się w naszą rocznicę ślubu (zresztą nie pierwszy raz dzieci w tym terminie były chore), więc postanowiliśmy zrobić coś szalonego, czyli wybrać się do Planetarium razem z dziećmi, gdy tylko nadarzyła się do tego okazja. Pogoda nie sprzyjała spacerom, ale przed wejściem do budynku obejrzeliśmy ciekawe instalacje. Weszliśmy do środka, a raczej wjechaliśmy z Tomkiem wózkiem. Dostępność pełna. Okazało się, że są jeszcze miejsca na najbliższy seans „Jesteśmy gwiazdami”, dla dzieci od 6 lat, choć rano w systemie rezerwacji miejsc już nie było. Madzia ma 4, Tomek 11. Nie wiemy czy coś z tego zrozumieją, jak zareagują. Wkrótce mieliśmy się przekonać.

Czytaj dalej

Od 16 do 29 lipca 2023 przebywaliśmy z Tomkiem na turnusie rehabilitacyjnym w Ziemięcicach. Tomek, ja – mama oraz siostrzyczka Madzia. Niby niedaleko, ale odcięliśmy się od cywilizacji w uroczym miejscu. W ośrodku rewelacyjnie dostosowanym do potrzeb osób niepełnosprawnych, w którym dosłownie wszystko jest idealnie przemyślane i zaprojektowane. Pokój mieliśmy w ostatnim pawilonie, w części która na co dzień służy dzieciom jako internat. Nie było jednak żadnego problemu z dotarciem na rehabilitację, stołówkę czy świetlicę, gdyż wszystkie pawilony połączone są korytarzami z możliwością zjazdu wózkiem. Są też możliwości wejścia czy zejścia po czterech schodkach, przy których są poręcze, a Tomek sam potrafił sobie poradzić z takim wyzwaniem.

Zaraz pierwszego dnia, gdy się rozpakowaliśmy, obejrzeliśmy okolice ośrodka. Plac zabaw dostosowany do osób niepełnosprawnych. Za ośrodkiem wśród drzew ogród sensoryczny, w którym oblazły nas mrówki. Kilka minut spacerku i można dojść do padoku, gdzie odbywała się hipoterapia. Tuż obok naszego pawilonu – domek sensoryczny – rewelacyjne miejsce, gdzie dla Tomka atrakcyjne było już samo otwieranie drzwi, dzwonienie starym dzwoneczkiem czy przymierzanie kluczy. A prawdziwe niespodzianki kryły się we wnętrzu. Dzieciom bardzo się tu spodobało. Pierwsze dni były upalne, ale wewnątrz panowała przyjemna temperatura.

Tak więc dwa tygodnie spędziliśmy w naprawdę fajnym miejscu, w niesamowicie miłej atmosferze. Rehabilitacja była na bardzo dobrym poziomie. Każdy dzień zaczynaliśmy od terapii ruchowej. Wśród czterech stałych zajęć był także tyflopedagog, czyli terapia widzenia, terapia logopedyczna i zajęcia z pedagogiem. Oprócz tego Tomek miał kilka razy hipoterapię, dogoterapię i alpakoterapię. I nie umiem wciąż rozszyfrować dlaczego Tomek boi się psa, a do konia i alpaki podchodzi bez żadnego oporu, karmi, głaszcze i cieszy się na ich widok…

Raz byliśmy na muzykoterapii, gdzie dzieciaki mogły pograć na różnych instrumentach. Niezwykłym wydarzeniem były warsztaty z robienia czekolady, którą po samodzielnym ozdobieniu dzieci mogły zabrać do domu. Wspaniale funkcjonowała świetlica, w której pod fachowym okiem opiekunek dzieci tworzyły prawdziwe cuda: rysowały, malowały, wycinały, wydzierały, kleiły, robiły sobie tatuaże, korony, bawiły się w kolorowym piachu, na interaktywnej podłodze itd. Itd. Zabaw i pomysłów była cała masa.

Co ciekawe, pierwszy raz byłam na turnusie, na którym zadbano o nas – rodziców. Codziennie mieliśmy 20-minutowy masaż kręgosłupa, była też zumba, bachata i warsztaty herbaciane. W weekend integrowaliśmy się przy grillu oraz na wycieczce do papugarni.

Tak więc mimo wielu zajęć i dosyć intensywnych ćwiczeń, Tomuś dał radę i jak zwykle był bardzo zadowolony. Nasz dzielny bohater, który musi tak wiele z siebie dać, żeby osiągnąć choć niewielki i może dla otoczenia niezauważalny postęp. Brawo Tomku!

To był nasz drugi turnus w tym miejscu i wspominamy go jeszcze lepiej niż poprzedni. Miejsce jest niezwykłe, a ludzie, których tam spotkaliśmy mają ogromne serca i wielką życzliwość. Dlatego też od razu zaplanowaliśmy pobyt na przyszły rok…

Turnus rozpoczął się 13 marca 2023. Już tydzień wcześniej nasze autko było w naprawie i jakoś zdołaliśmy go postawić na nogi, gdy nagle w sobotę przed wyjazdem znów odmówił posłuszeństwa i nie mogliśmy nim pojechać. Poratował nas szwagier, który bezpiecznie i sprawnie odstawił nas na miejsce, a później po nas przyjechał. Właściwie w takim miejscu samochód nawet nie jest potrzebny… 13.03 w poniedziałek było spotkanie organizacyjne, później wizyta lekarska. Dzieciaki były wszystkim zainteresowane, więc chętnie obejrzały znaną już trochę z poprzedniego roku okolicę, a przede wszystkim wybieg dla koni i alpak. Pokój załatwiłam na parterze, naprzeciw pokoju wychowawców i blisko łazienki, bo przecież miałam zostać z dziećmi na dwa tygodnie sama. Łóżka połączone, więc moje miejsce pomiędzy dzieciakami do najspokojniejszych nie należało. A że śpię jak zając i na każdy szmer się budzę, to pobudki miałam licznie fundowane z jednej i z drugiej strony… Czytaj dalej

Dziękujemy za tyle lat wsparcia, za to, że nie zapominacie o naszym Tomku przy rozliczaniu podatku! Chcielibyśmy podziękować każdemu z darczyńców, lecz nie wiemy, kto nim jest, gdyż RODO spowodowało całkowity brak tych informacji. Dziękujemy zatem tutaj i proszę przekażcie nasze podziękowania wszystkim, o których wiecie, że nas wspierają.

Jeśli ktoś ma wątpliwości jak to jest z tymi pieniędzmi, które przekazujecie na Tomka, to spieszę krótko wyjaśnić. Na nasze prywatne konta nie trafia ani grosz. Fizycznie nie widzimy tych pieniędzy. Nie jesteśmy w stanie sprawdzić też wpłat (patrz: RODO). Wszystko wędruje przez Urzędy Skarbowe do Regionalnej Fundacji Pomocy Niewidomym (RFPN), w której Tomek ma subkonto. Ze środków zebranych na subkoncie możemy zrefundować wydatki poniesione na rehabilitację Tomka, wypełniając specjalne dokumenty, dostarczając opisane oryginały faktur i wniosek z prośbą o taką refundację. Zatem z pieniędzy zebranych m.in. z 1% podatku refundujemy np. prywatną terapię logopedyczną, rehabilitację, konsultacje specjalistyczne, turnusy rehabilitacyjne, zaopatrzenie ortopedyczne, czyli ortezy w części, której nie finansuje NFZ, obuwie ortopedyczne, leki itp. Nie ma zatem obawy, że środki te zostaną źle wydane. Nie ma po prostu takiej możliwości.