Minął już czwarty tydzień szkoły, a Tomek jest coraz bardziej zaciekawiony i nadal bardzo chętnie chodzi na lekcje do Szkoły „Niebieski Zakątek” w Chorzowie. Wstaje bez problemu, a raczej zdecydowanie za wcześnie. Właściwie to od pierwszego dnia szkoła mu się spodobała, a Panie oraz koleżanki i koledzy z 1c przypadli mu chyba do gustu. Przez pierwszy tydzień rano, gdy zaprowadzałam go pod drzwi szkoły, nie doczekałam się nawet całusa ani żadnego pożegnania. Gdy tylko ujrzał znajomą Panią, od razu raźnym krokiem ruszał do środka. Dopiero w drugim tygodniu zdarzył się jakiś dzień, gdy odwrócił się i mnie uściskał… Teraz już częściej czuje potrzebę pożegnania z mamą przed wejściem do szkoły.

Duże urozmaicenie lekcji i różnorodnych terapii dobrze wpływa na Tomka. Znamy go dobrze i wiemy, że on nie może się nudzić. Jesteśmy już po pierwszym zebraniu, więc wiemy, że największym problemem jest wysiedzenie w ławce. Tomek od pierwszego dnia zbiera punkty za „wysiedzenie spokojnie 2 minut”. Już mu się to nawet udaje. Rozumie polecenia i wykonuje zadania. Nie potrafi nam opowiedzieć co robił w szkole, ale Pani wychowawczyni posyła nam czasem długie maile z pełnym opisem codziennych działań i poczynań naszych dzieci. Poza tym na szkolnym facebook’u zamieszczane jest wiele zdjęć, dzięki którym widzimy co nasze pociechy porabiają w trakcie lekcji.

Wiemy już, co dzieciaki lubią, czego się uczą, z czym mają problemy, jak odpoczywają na przerwach. W planie lekcji jest m.in. muzykoterapia, dogoterapia, hipoterapia, a także fizjoterapia, zajęcia z logopedą i psychologiem. Były już też spacery. Tomek ma religię i angielski, trzy razy w tygodniu wf i raz informatykę. Wiodąca oczywiście jest edukacja wczesnoszkolna, terapia behawioralna i atrakcyjny poranny krąg, podczas którego uruchamiane są wszystkie zmysły dzieciaków. Tomek w szkole je śniadanie i obiad, razem z innymi dziećmi. Tak bogaty plan lekcji powoduje, że Tomcio przebywa w szkole prawie codziennie od 8.00 do 14.20, ale wbrew pozorom jego zmęczenie po przyjeździe do domu szybko znika.

Obawialiśmy się tej dużej zmiany, tzn. zamiany przedszkola na szkołę, a tu miła niespodzianka i wprost trudno uwierzyć, że Tomek tak dobrze to przeszedł. Oby tak dalej.

Bogata galeria zdjęć klasy 1c znajduje się na stronie Szkoły:  https://www.facebook.com/szkolapodstawowaniebieskizakatek/

Piękna przyroda, cisza i przestrzeń – to lubimy najbardziej i tego tak bardzo potrzebujemy. Żyjąc w bloku za tym tęsknimy. A przyroda działa kojąco na Tomka. Dlatego gdy tylko możemy wyjeżdżamy na wieś. Wczoraj wybraliśmy się na spacer do pobliskiego lasu. Tak blisko, a jak urokliwie. Najpierw polna droga, gdzie wystraszyliśmy się nawzajem z kuropatwami. Przeprawa przez pole z dwoma wózkami nie była łatwa, ale daliśmy radę. Tomkowi się podobało, kibicował tacie, który pchał jego wózek po piachu. Później ścieżka w lesie, gdzie przez wysokie sosny słońce załamywało się na zieleniutkiej trawie. Bajkowo. Na koniec zwieńczenie całego wysiłku – staw położony w lesie. Właściwie to zbiornik małej retencji z dwoma wysepkami. Dookoła można było pospacerować, odpocząć na ławeczce. Pusto, jedna żywa dusza na drugim brzegu stawu – wędkarz i tylko my z naszymi dzieciakami. Spokojna tafla wody, nenufary, czyli grzybień biały i błękitne niebo. Oddychamy świeżym powietrzem, zachwycamy się przyrodą, łapiemy chwilę wytchnienia, to czas tylko dla nas, żeby trochę podładować baterie…

Czytaj dalej

Dzień Dziecka w tym roku był nietypowy. Zamiast rodzinnej imprezy, Tomek poszedł pierwszy raz po długiej przerwie do przedszkola. Był troszkę zdziwiony, może trochę w szoku. Trudno wyczuć co sobie myślał, ale jego radość z powrotu między dzieci i ukochane Panie była ogromna. Nawet jego Tatuś, który go tego dnia odprowadził miał łzy w oczach, gdy to zobaczył. Baliśmy się trochę tego, że po trzymiesięcznej przerwie Tomuś będzie się źle zachowywał, będzie problem z dyscypliną i z bardziej przyziemnych spraw – z korzystaniem z toalety. Ale dwie pierwsze obawy były niepotrzebne, bo Tomcio tak się ucieszył, że starał się być bardzo grzeczny. Może myślał, że nie mógł chodzić do przedszkola za karę… kto to wie? Z toaletą było ciut gorzej, ale tylko przez pierwsze dwa dni. Później już opanował tę sferę życia i tylko czasem przynosi nam jakieś „niespodzianki” do prania.

W sumie po tym bardzo ciężkim dla Tomka czasie izolacji od otoczenia, odebranego chwilowo poczucia przynależności do grupy, potrzebował około dwóch tygodni, aby się trochę uspokoić i wyciszyć. Aby wrócić do normalności. Teraz od dwóch tygodni wreszcie cieszymy się spokojem, nie walczymy ze sobą, nie musimy „gasić” napadów histerii, wybuchów frustracji, których pod koniec maja było już tyle, że ręce opadały, a my nie mogliśmy nic na to poradzić.

Teraz Tomek cieszy się, że może znów być między dziećmi, pilnuje swoich obowiązków. A w domu pomaga i bawi się z siostrzyczką. Lubią leżeć na brzuszkach i oglądać książeczki. Tylko czasem, jak zwykle, zdarzają mu się jakieś napady złości. Ale do tego jesteśmy przyzwyczajeni.

Obecnie większym problemem są skutki tak długiej przerwy w rehabilitacji i bardzo zły stan lewej nóżki Tomka. Nawet ortezy już nie pomagają, bo skrót nogi, rotacja wewnętrzna i skrzywienie stopy są tak duże, że nie wiadomo co teraz z tym zrobić. Czekamy na wizytę u ortopedy. Na razie Tomek korzysta z ostatnich chwil w przedszkolu przed pójściem do pierwszej klasy.

Jesteśmy ograniczeni. Nie możemy wyjść z domu, pójść tam, gdzie chcemy. Nie możemy żyć normalnie, bo wszystko jest już inne. Otacza nas nowa niepokojąca rzeczywistość, w której obudziliśmy się tak niedawno i która nie wiadomo kiedy się zmieni. Odkąd dowiedzieliśmy się, że Tomek będzie niepełnosprawny też poczuliśmy się ograniczeni, inni, też znaleźliśmy się z dnia na dzień w innej nieznanej i niełatwej dla nas rzeczywistości. Trzeba było zrezygnować z wielu rzeczy, z normalnego życia, z kontaktu z wieloma znajomymi, z bywania w lubianych przez nas miejscach. Na co dzień musimy wszystko podporządkować Tomkowi, gdyż jego niepełnosprawność weryfikuje nasze działania. Rehabilitacja jest najważniejsza, a wolny czas musi być zaplanowany tak, aby Tomek temu sprostał i żeby czuł się dobrze. Odpadają więc wycieczki w góry, gdyż ani w ortezach, ani w wózku nie damy rady się nigdzie wdrapać. Odpadają dalsze spacery, kina, teatry, aquaparki, festyny, koncerty itp. w których jest hałas, dużo ludzi i Tomek czuje się niepewnie. Zawsze musimy zabierać ortezy, buty na zmianę, przemyśleć, czy wziąć wózek, czy damy radę gdzieś z nim wejść, czy nie będzie za dużo chodzenia, wysokich schodów itd. Ale to nic, przyzwyczailiśmy się już do tego. Dla nas prawdziwym osiągnięciem było godzinne zwiedzanie zamku lub spacer do najbliższej piekarni po chleb. I z tego się cieszymy. Cieszą nas drobne sukcesy Tomka, jego radość z małych rzeczy. Może więc nam będzie łatwiej przetrwać tę kwarantannę niż niejednemu człowiekowi przyzwyczajonemu do pełnej wolności…

Pierwszy tydzień kwarantanny narodowej już za nami. Siedzimy w domu już cały tydzień (a w zasadzie to już trzy tygodnie, bo wcześniej Tomek miał katar i nie chodził do przedszkola). Do połowy tygodnia było wiosennie, więc udało się na chwilę wyjść na balkon. Na Tomka ta izolacja od otoczenia bardzo źle wpływa. Jest bardzo niespokojny, pobudzony, często krzyczy, płacze, buntuje się. Niełatwo go uspokoić. Tomek jest spokojny tylko wtedy gdy ktoś jest przy nim i towarzyszy mu w zabawie. Każda nieudana próba samodzielnej zabawy powoduje frustrację. Staramy się jak tylko możemy organizować mu różne zajęcia. Mamy zadania z przedszkola, zabawy plastyczne, muzyczne, ruchowe, czyli sensoplastyka, muzykoterapia i namiastka ćwiczeń. Byliśmy nawet online we wrocławskim zoo. Chodzenie w ortezach wygląda coraz gorzej, gdyż lewa nóżka nie jest rozciągana. W tym tygodniu urządziliśmy salon fryzjerski i obcięliśmy Tomkowi włoski. Lepiliśmy wspólnie pierogi. Tomek zaangażował się w sprzątanie mieszkania. Pomaga przy gotowaniu. Największym sukcesem jest jednak odpieluchowanie! Trwa już tydzień i przez ten tydzień nie założyliśmy ani jednej pieluszki. Pierwszego dnia Tomek posikał pięć zestawów ubrań, drugiego tylko jeden, później już żadnego lub sporadycznie, gdy nie zdążył dolecieć. Najważniejsze, że sam wie, że trzeba iść do łazienki, a nie tylko pokazywać, że coś mu się chce. Oby to trwało nadal i oby się udało, bo to przecież nie pierwsza taka próba…

14 marca 2020 serdecznie zapraszamy wraz z Tomkiem na niezwykłą imprezę. Będzie to Charytatywny Maraton Fitness, z którego zbiórka przeznaczona zostanie na rehabilitację „7 Wspaniałych” dzieciaków. Maja, Patrycja, Franek, Kamil, Kacper, Pawełek i Tomek to nasi wspaniali mali bohaterowie, którzy każdego dnia dają nam masę radości i miłości. Dla otoczenia są „inni”, ale my – ich rodzice – wiemy, jacy są naprawdę i jak potrafią cieszyć się życiem i drobnymi gestami. Wiele się od nich uczymy. Wbrew pozorom to oni uczą nas co jest w życiu naprawdę ważne. To przy nich możemy stawać się lepszymi ludźmi.  Mimo że każde z naszych dzieci ma inne problemy, w wielu codziennych sytuacjach borykamy się z podobnymi trudnościami, a zatem w wielu sprawach możemy sobie pomóc. Jednym z naszych pomysłów była wspólna zbiórka środków na rehabilitację naszych dzieci. Tak właśnie powstała grupa 7 Wspaniałych, w której jest siedem rodzin z niepełnosprawnymi dziećmi.

14 marca w Szkole Podstawowej nr 6 im. Jana Pawła II w Mikołowie Borowa Wieś będzie mnóstwo atrakcji dla dzieci i dorosłych. Każdy znajdzie coś dla siebie, gdyż program obejmuje nie tylko zajęcia fitness, ale również różne ciekawe warsztaty. Każdy z nas rodziców stara się zrobić też coś od siebie. Przygotowujemy warsztaty ceramiczne oraz mini koncert. Jako Mama jednego z „7. Wspaniałych” zapraszam też na spotkanie, na którym będę wspominać swoją pierwszą daleką wyprawę do Peru.

Wyjątkowa jest również charytatywna licytacja dla naszych 7 wspaniałych, do której serdecznie zapraszamy – https://www.facebook.com/groups/212725713208540/

Każdy licytowany przedmiot okraszony jest pięknym wierszem autorstwa Agnieszki Wilczek.

Wydarzenie będzie naprawdę wyjątkowe, bo wspiera nas bardzo wiele niezwykle zaangażowanych osób, którym już teraz pragnę podziękować.

Szczegółowe informacje o organizatorach, naszych dzieciakach oraz programie znajdują się na stronie https://www.facebook.com/events/215228206302417/

Program imprezy na plakacie: